لطفا ساکت! قاطع مثل ساکت و آرام مثل لطفا! خاطرم نیست کی برای اولین بار به وبلاگش سر زدم. اما خوب به یاد دارم دیگر نتوانستم سرنزنم. نوشتن را می فهمید. نوشتن را می دانست و از همه مهم تر وبلاگنویسی را شوخی نمیگرفت. از دل یک موضوع کاملا روزمره، حال حفره موجود بردندان عقل یا غم یک دوسن ناشناخته ، یک متن فوق العاده در می آورد. غم لا به لای نوشته هایش نمناک است. این خاصیت تمام مردمی است که همسایه دریا هستند. درگیر قالب و موزیک و کد بارش قلب! نشد. تنها واژه ها وظیفه خطیر فضاسازی را عهده دار هستند. می نویسد تا شاید بماند. هرچند کمرنگ تر از سابق اما همچنان می نویسد. به قول خودش " این روزها به سرم زده هی بنویسم . حتی اگر خوانده نشم" هیس را بخوانید، در آرامش، سکوت و حوصله بخوانید تا بهتر بشناسیدش زیرا "سالهاست لابه لای نوشته هایش درباره هایش گم شده است"

لینک وبلاگ | کانال رادیوبلاگیها | اینستاگرام رادیوبلاگیها